როდესაც ამ უცნაური თავის ქალის გამოსახულებას ვუყურებთ, ძალაუნებურად ვიძირებით ფიქრებში ადამიანის მოკვდავობის, მისი ცხოვრების წარმავლობის შესახებ. ვან გოგი, როგორც ჭეშმარიტებისა და საზრისის მუდმივი მაძიებელი, ამ ნამუშევარში თითქოს გვთავაზობს შეხვედრას იმასთან, რასაც, ჩვეულებრივ, მალავენ ან გაურბიან - სიკვდილის გარდაუვალობასთან, მის გარდაუვალ ჩრდილთან, რომელიც, როგორც არ უნდა ვეცადოთ, ყოველთვის თან დაგვყვება. თუმცა ვან გოგს ამ ნახატში არ აქვს ერთმნიშვნელოვნება ან საბოლოო გარდაუვალი განაჩენი, რაც ხშირად ახასიათებს ნამუშევრებს ამ თემაზე.
ნახატის ფერთა პალიტრა საოცრად კაშკაშა და თბილია. მიუხედავად მოლოდინისა, რომ სიკვდილის თემატიკის ნახატზე ცივ და ბნელ ტონებს ვიხილავთ, ვან გოგი იყენებს მკვეთრ ოქროსფერ, მწვანე და მოწითალო-ყავისფერ ფერებს. ეს მოულოდნელი კომბინაცია თავის ქალას უცნაურ, მაგრამ ცოცხალ ენერგეტიკას ანიჭებს. თითქოს იგი არ გამოხატავს სიკვდილს, არამედ მიუთითებს სიცოცხლის არსზე, მის ტრანსფორმაციასა და უწყვეტ ციკლზე. ამ კონტრასტში ფორმასა და ფერს შორის, ჩანს მხატვრის ღრმა ფილოსოფია, მისი სწრაფვა, ყველაზე საშინელშიც კი აღმოაჩინოს რაღაც ნათელი და, შესაძლოა, მშვენიერიც.
ყურადღებას იმსახურებს ნახატის კომპოზიციაც. ვან გოგი თავის ქალას გვერდულად ათავსებს, რითაც ხაზს უსვამს მის კონტურსა და სტრუქტურას. თუმცა ამავდროულად ის თავს არიდებს სიზუსტესა და ანატომიურ დეტალიზაციას. მისი ფუნჯის მონასმები უხეში და ენერგიულია, ხოლო ხაზები ზოგჯერ ბუნდოვანი, რაც ქმნის შთაბეჭდილებას, თითქოს თავის ქალა მალე მოძრაობას დაიწყებს, გაცოცხლდება ტილოზე. ეს არ არის ცივი ანატომიური ნახატი, არამედ რაღაც სიღრმისეულად მეტაფორული, რაღაც, რაც ჩვენს თვალწინ ხსნის უცნაურ და, ამავე დროს, მიმზიდველ სიმართლეს სიცოცხლისა და სიკვდილის შესახებ.
პარიზში ყოფნისას ვან გოგი ინტენსიურ სასწავლო პერიოდს გადიოდა და ეს ნამუშევარი მისი შინაგანი ბრძოლის, საკუთარი ხმის ძიების ანარეკლია. შესაძლოა, ვან გოგს სურდა ეთქვა ჩვენთვის: „სიკვდილი არ არის დასასრული, არამედ არსებობის კიდევ ერთი ფორმა“. ასეა თუ ისე, თავის ქალა, რომელიც სავსეა სიცოცხლის ენერგიით, თავისი მკვდარი ბუნების მიუხედავად, გვაიძულებს დავფიქრდეთ იმაზე, რომ სიცოცხლესა და სიკვდილს შორის საზღვრები ისეთი ცხადი არაა, როგორც ერთი შეხედვით გვგონია.
ამრიგად, თავის ქალა არ არის უბრალოდ ადამიანის ნარჩენის გამოსახულება, არამედ მხატვრის მცდელობა, შეეღწია ხილული საზღვრების მიღმა, ჩაეხედა ცხოვრების არსში და, შესაძლოა, ამ ძიებაში იმედის ნაწილიც ეპოვა.
ზომა: 42.4 სმ x 30.4 სმ
ვან გოგის მუზეუმი, ამსტერდამი
ვან გოგის მუზეუმი, ამსტერდამი
